Bijgaand treft u aan het artikel over de zaak Thijs Hermans uit de NRC van 17 september 2022 aan. Het is een zeer compleet en zorgvuldig opgesteld overzicht van de gang van zaken in de zaak Thijs H.. Heel bijzonder en goed dat ook uit een persoonlijke verklaring uit het dossier van Thijs is geput . Dat zorgt ervoor dat de lezer niet alleen een delict of “een zaak” ziet, maar ook ervaart dat het hier gaat om een medemens, die wel heel ernstig ziek is (geweest). Chapeau voor alle betrokkenen en voor het NRC dat ze de terechte keus heeft gemaakt om deze gerechtelijke dwaling een podium te geven.
Of is het geen gerechtelijke dwaling maar het resultaat van een groeiende overtuiging dat de persoon van de verdachte niet of nauwelijks meer van belang is bij het beoordelen van de daad. En dat vergelding om “het evenwicht te herstellen”, (zoals Verdonschot onlangs over een zeer ernstig zeden/levensdelict in een artikel in De Limburger schreef) de boventoon moet voeren. Waarmee alle ruimte ontstaat voor zorgvuldig georkestreerde volksgerichten zoals we uit de geschiedenis en overal in de wereld kunnen zien.
Ik ben er van het begin af aan van overtuigd geweest dat Thijs H. volledig ontoerekeningsvatbaar was op het moment dat hij de delicten pleegde en dus een TBS opgelegd had moeten krijgen met als enige doel: behandeling om het delictgevaar te bestrijden en het voorbereiden van een terugkeer in de samenleving. Vooral toen ik tussen 1978 en 1988 in het PBC werkte heb ik een aantal zeer vergelijkbare zaken voorbij zien komen. Ik herinner me een jongeman die met een geweer op stap ging en een willekeurige boer op een tractor vanaf een afstand doodschoot, een andere, nog jonge jongen die mensen bij bushaltes doodstak en zich dan weer aansloot bij het clubje jongens waarmee hij op pad was. Mensen die hoogstwaarschijnlijk binnen een jaar of tien weer in de samenleving waren en nooit meer voor dergelijke feiten in aanraking kwamen met Justitie.
Het zou wellicht de moeite waard kunnen zijn als eens onderzocht werd hoe de strafrechtpraktijk zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld: Thijs zijn zaak staat niet op zichzelf en lange gevangenisstraffen in combinatie met TBS en het creëren van het beeld van monsters is gemeengoed geworden.. De totale on-geïnformeerdheid van het grote publiek, gecombineerd met een zeer stevig oordeel vind ik zorgelijk. Net als de afkeer (ook bij politici) van complexe en gevoelige onderwerpen die je niet in een soundbite kunt samenvatten…..
Ik zou niet weten of er een juridische weg is om tot een herbeoordeling van de zaak van Thijs te komen. Ik vrees eerlijk gezegd dat die er op dit moment niet is. Het op gang houden van de discussie en het proberen te bereiken dat Thijs een passend detentieplan heeft waarin hij zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen lijkt me een belangrijke prioriteit.
Vraag is vooral: zijn we een land van repressie en vergelding of willen we een humaan strafrechtsysteem waarin veiligheid en menselijkheid prevaleert?
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/09/16/de-vernietigende-psychose-van-thijs-hermans-a4142118
Frans Douw 